In het hart van de sahara

In het hart van de Sahara.
Enkele honderdduizenden jaren geleden had het gebied van de Sahara evenals de landen die ten zuiden daarvan liggen een tropisch klimaat met een weelderige tropische vegetatie en een rijk geschakeerd wildlife.In die tijd werden in ondoorlaatbare gesteentelagen enorme waterbekkens gevormd die soms door onderaardse rivieren met elkaar verbonden waren.In de loop der eeuwen transformeerde dit deel van Afrika in een dorre en droge woestijn zoals we die nu kennen.De Sahara is nergens zo mooi en toegankelijk als in Lybi en daarom vliegen we vandaag per jet van Lybian Air van Tripoli naar de stad Sebha,die in het hart van de Sahara in de oase van de Wadi al-Hayat vallei gelegen is.Deze stad is de belangrijkste nederzetting in de Sahara; ze ligt heel strategisch op een knooppunt van wegen die belangrijk zijn voor het transitoverkeer van mensen en goederen naar allerlei bestemmingen elders in de woestijn en landen zoals Tsjaad,Nigeria en Algerije.De stad heeft ongeveer een half miljoen inwoners en beschikt over een universiteit. Als het vliegtuig op Sebha gaat landen zien we onder ons een onafzienbare lange groene vallei met palm-en fruitbomen en akkers met allerlei gewassen varirend van graan tot groente . Talrijke dorpen liggen her en der door het landschap verspreid.Toen we in het vliegtuig stapten dachten we in een dor en onbewoond gebied te zullen landen, maar wat onze ogen zien lijkt daar in de verste verte niet op.In de Wadi al Hayat ligt het ondergrondse water dicht onder de oppervlakte, zo dicht zelfs dat palmbomen hier zonder irrigatie op eigen kracht het water kunnen bereiken.We overnachten in een modern sfeerloos hotel.De volgende morgen vertrekken we in de voor ons gecharterde fourwheel drives in westelijke richting naar het dorp Tekerkiba,dat de belangrijkste toegangspoort naar de zandwoestijn van de Sahara en de daarin gelegen Ubari meren vormt.We rijden door een vallei, in breedte varirend van 2 tot 12 km.Aan de linkerzijde zien we rotsformaties en zwartgeblakerde toppen van magma kernen van gedoofde vulkanen en aan de rechterzijde hoge zandduinen van de woestijn.Als we zo’n 150 kilometer door de Wadi al-Hayat, de “Valley of Life”,hebben afgelegd maken we een stop in de oude verlaten stad Germa.Deze stad was eens de hoofdstad van het imperium van de Garamanten,een machtig woestijnvolk dat zich in de 1e eeuw A.D. verzette tegen romeinse overheersing en zich niet liet integreren in het romeinse rijk.Germa was een stad van een paar duizend inwoners die hun huizen bouwden met kleistenen.De runes van de stad met de resten van zwartgekleurde funderingen en verbrokkelde muren van de huizen maakt een troosteloze indruk.Na een lunch op een camping in Tekerkiba begint ons grote avontuur. Onze landcruisers verlaten de vallei en we rijden vol vaart tegen de hoge zandduinen op en in een mum van tijd bevinden we ons in een onafzienbare zandzee.Zover we kunnen zien eindeloze zandvlakten en heuvels van meer dan honderd meter hoog met de fraaiste vormen en scherpe belijningen aangebracht door de wind.Het zand is heel fijn, welhaast poederachtig en onze landcruisers rijden soms al slippend door de zandzee.Wanneer we over de vlakke stukken van de woestijn rijden bereiken we snelheden van honderd kilometer per uur.Als we door een gebied met zandduinen rijden is het oppassen geblazen en wordt vaart geminderd en rijden we voorzichtig omhoog,komen op de top tot stilstand om vervolgens al slippend naar beneden te rijden.Het is een ware sensatie!! .We rijden niet doelloos door dit fascinerende landschap want we zijn op weg naar de beroemde Ubari meren. Na een paar uur bereiken we een van die meren. Het is omringd door palmbomen en hoge golvende zandduinen, die weerspiegelen in het water. Het is een onwerkelijk gezicht.Het water is bremzout.Een enkele toerist zwemt in het meer en kan zich na het zwemmen wassen met zoet water afkomstig uit aan grenzende bronnen.Als we een eindje verder rijden zien we een paar simpele optrekjes afgedekt met palmbladeren en kleine uitstallinkjes met kleding en sieraden.Kleurrijke figuren bieden hun waren aan.Het blijken Toearegs te zijn.Aan het eind van de middag slaan we ons tentenkamp op in een hooggelegen deel van de woestijn.Vlug worden onze tentjes opgezet Terwijl we bezig zijn kwartier te maken horen we in de verte gejankt.De gids vertelt dat dit geluid afkomstig is van jakhalzen. Onze kok maakt razend snel een warme maaltijd klaar en in een mum van tijd zitten we aan een langgerekte tafel te eten.Als de avond valt verzamelen we ons met z’n allen rond een kampvuur.De kok blijkt ook een geweldige entertainer te zijn.Hij drumt op een lege jerrycan en zingt terwijl een Arabische song.Na enige instructie zingen we met z’n allen mee; er wordt gedanst en er ontstaat een sfeer van algehele verbroedering.Voordat we onze tentjes opzoeken kijken we nog even naar de intense uitstraling van de heldere sterren.Op deze plek van de aarde valt het niet mee de vertrouwde sterrenbeelden te identificeren.Alleen Willem slaagt erin er enkele aan te wijzen.De volgende morgen maken we weer een lange tour door de zandwoestijn.We zien nog een paar meren,maken weer een stop in Tekerkiba en na de lunch vertrekken we richting Sheba airport voor de terugvlucht naar Tripoli.De volgende dag brengen we een bezoek aan Sabratha.Deze stad was oorspronkelijk een Punische nederzetting, die door de Romeinen werd ingenomen.Sabratha is een van de mooiste Romeinse steden in het mediterrane gebied en is fraai gelegen direct aan zee.Rond 200 jaar A.D.beleefde de stad haar grootste bloeiperiode.Het was in die tijd een belangrijk handelscentrum.
In het hart van de Sahara.
Enkele honderdduizenden jaren geleden had het gebied van de Sahara evenals de landen die ten zuiden daarvan liggen een tropisch klimaat met een weelderige tropische vegetatie en een rijk geschakeerd wildlife.In die tijd werden in ondoorlaatbare gesteentelagen enorme waterbekkens gevormd die soms door onderaardse rivieren met elkaar verbonden waren.In de loop der eeuwen transformeerde dit deel van Afrika in een dorre en droge woestijn zoals we die nu kennen.De Sahara is nergens zo mooi en toegankelijk als in Lybi en daarom vliegen we vandaag per jet van Lybian Air van Tripoli naar de stad Sebha,die in het hart van de Sahara in de oase van de Wadi al-Hayat vallei gelegen is.Deze stad is de belangrijkste nederzetting in de Sahara; ze ligt heel strategisch op een knooppunt van wegen die belangrijk zijn voor het transitoverkeer van mensen en goederen naar allerlei bestemmingen elders in de woestijn en landen zoals Tsjaad,Nigeria en Algerije.De stad heeft ongeveer een half miljoen inwoners en beschikt over een universiteit. Als het vliegtuig op Sebha gaat landen zien we onder ons een onafzienbare lange groene vallei met palm-en fruitbomen en akkers met allerlei gewassen varirend van graan tot groente . Talrijke dorpen liggen her en der door het landschap verspreid.Toen we in het vliegtuig stapten dachten we in een dor en onbewoond gebied te zullen landen, maar wat onze ogen zien lijkt daar in de verste verte niet op.In de Wadi al Hayat ligt het ondergrondse water dicht onder de oppervlakte, zo dicht zelfs dat palmbomen hier zonder irrigatie op eigen kracht het water kunnen bereiken.We overnachten in een modern sfeerloos hotel.De volgende morgen vertrekken we in de voor ons gecharterde fourwheel drives in westelijke richting naar het dorp Tekerkiba,dat de belangrijkste toegangspoort naar de zandwoestijn van de Sahara en de daarin gelegen Ubari meren vormt.We rijden door een vallei, in breedte varirend van 2 tot 12 km.Aan de linkerzijde zien we rotsformaties en zwartgeblakerde toppen van magma kernen van gedoofde vulkanen en aan de rechterzijde hoge zandduinen van de woestijn.Als we zo’n 150 kilometer door de Wadi al-Hayat, de “Valley of Life”,hebben afgelegd maken we een stop in de oude verlaten stad Germa.Deze stad was eens de hoofdstad van het imperium van de Garamanten,een machtig woestijnvolk dat zich in de 1e eeuw A.D. verzette tegen romeinse overheersing en zich niet liet integreren in het romeinse rijk.Germa was een stad van een paar duizend inwoners die hun huizen bouwden met kleistenen.De runes van de stad met de resten van zwartgekleurde funderingen en verbrokkelde muren van de huizen maakt een troosteloze indruk.Na een lunch op een camping in Tekerkiba begint ons grote avontuur. Onze landcruisers verlaten de vallei en we rijden vol vaart tegen de hoge zandduinen op en in een mum van tijd bevinden we ons in een onafzienbare zandzee.Zover we kunnen zien eindeloze zandvlakten en heuvels van meer dan honderd meter hoog met de fraaiste vormen en scherpe belijningen aangebracht door de wind.Het zand is heel fijn, welhaast poederachtig en onze landcruisers rijden soms al slippend door de zandzee.Wanneer we over de vlakke stukken van de woestijn rijden bereiken we snelheden van honderd kilometer per uur.Als we door een gebied met zandduinen rijden is het oppassen geblazen en wordt vaart geminderd en rijden we voorzichtig omhoog,komen op de top tot stilstand om vervolgens al slippend naar beneden te rijden.Het is een ware sensatie!! .We rijden niet doelloos door dit fascinerende landschap want we zijn op weg naar de beroemde Ubari meren. Na een paar uur bereiken we een van die meren. Het is omringd door palmbomen en hoge golvende zandduinen, die weerspiegelen in het water. Het is een onwerkelijk gezicht.Het water is bremzout.Een enkele toerist zwemt in het meer en kan zich na het zwemmen wassen met zoet water afkomstig uit aan grenzende bronnen.Als we een eindje verder rijden zien we een paar simpele optrekjes afgedekt met palmbladeren en kleine uitstallinkjes met kleding en sieraden.Kleurrijke figuren bieden hun waren aan.Het blijken Toearegs te zijn.Aan het eind van de middag slaan we ons tentenkamp op in een hooggelegen deel van de woestijn.Vlug worden onze tentjes opgezet Terwijl we bezig zijn kwartier te maken horen we in de verte gejankt.De gids vertelt dat dit geluid afkomstig is van jakhalzen. Onze kok maakt razend snel een warme maaltijd klaar en in een mum van tijd zitten we aan een langgerekte tafel te eten.Als de avond valt verzamelen we ons met z’n allen rond een kampvuur.De kok blijkt ook een geweldige entertainer te zijn.Hij drumt op een lege jerrycan en zingt terwijl een Arabische song.Na enige instructie zingen we met z’n allen mee; er wordt gedanst en er ontstaat een sfeer van algehele verbroedering.Voordat we onze tentjes opzoeken kijken we nog even naar de intense uitstraling van de heldere sterren.Op deze plek van de aarde valt het niet mee de vertrouwde sterrenbeelden te identificeren.Alleen Willem slaagt erin er enkele aan te wijzen.De volgende morgen maken we weer een lange tour door de zandwoestijn.We zien nog een paar meren,maken weer een stop in Tekerkiba en na de lunch vertrekken we richting Sheba airport voor de terugvlucht naar Tripoli.De volgende dag brengen we een bezoek aan Sabratha.Deze stad was oorspronkelijk een Punische nederzetting, die door de Romeinen werd ingenomen.Sabratha is een van de mooiste Romeinse steden in het mediterrane gebied en is fraai gelegen direct aan zee.Rond 200 jaar A.D.beleefde de stad haar grootste bloeiperiode.Het was in die tijd een belangrijk handelscentrum.