Van Jordanie naar Damascus, de hoofdstad van Syrie

Als we vertrekken uit Petra nemen we de Kings road die zich door kaal berglandschap slingert richting Amman.Bij een hooggelegen fort van de kruisridders hebben we een prachtig uitzicht over het verdorde land en kunnen we goed zien wat er gebeurt met een streek als er drie jaar lang geen regen valt.Er wordt hier graan verbouwd,maar nu groeit hier werkelijk niets meer.Amman,rond 1920 van boerendorp tot hoofdstad gebombardeerd,is met z'n 3 miljoen inwoners uit zijn voegen gegroeid.Het is een metropool met veel business;voor de toerist is er weinig interessants te ontdekken.We maken een dagtripje naar de Dode zee,met 400 meter onder de zeespiegel, de laagstgelegen zee ter wereld.Vanaf de berg Nebo hebben we een fantastisch uitzicht op de zee en de Jordaan vallei.Zilverkleurig blinkt de zee op in het tegenlicht van de zon en ze steekt fraai af tegen de zandkleurige bergen en het groen van deJordaanvallei. Mozes stond ooit op de top van de berg Nebo en blikte naar het beloofde land dat hij van God niet mocht betreden.Ongemerkt verplaats je jezelf in deze historische figuur en probeer je je voor te stellen wat er door het hoofd van deze volksmenner moet zijn gegaan toen hij zich realiseerde dat Eretz-Israel niet voor hem was weggelegd.We bezoeken de plaats waar Jezus door Johannes de Doper werd gedoopt.Het waterpeil van de Jordaan is hier veel lager dan vroeger,dat komt omdat onze Israelische vrienden het water aftappen voor irrigatie-doeleinden.De Jordaan is verworden tot een modderige stroom;de Alblas is er heilig bij.We staan op enkele meters van de grens met Israel.We zijn ons bewust van de religieuse en historische lading van deze plek aan de Jordaan.Waar eens de vrede werd gepredikt manifesteert zich tot op de dag van vandaag door oorlogen en conflicten een Dode zee van menselijk falen;een falen waaraan de nazaten van vader Abraham een agressieve bijdrage leveren.Jordanie is een mooi en tamelijk goed georganiseerd land met vriendelijke en behulpzame mensen;een land waar je je welkom en veilig voelt.De volgende dag rijden we richting Syrie naar Damascus.Ten Noorden van Amman is het meer bergachtige gebied mooi groen.Stijgingsregens uit de zee maken de aarde vruchtbaar voor de meest uiteenlopende gewassen.Lans en tuinbouw floreren hier.Bij de grens met Syrie hebben we ongeveer 3 uur nodig voor alle formaliteiten.We worden voor de zoveelste keer financieel te grazen genomen voor volstrekt overbodige verzekeringen voor de auto en visa.Via goede wegen bereiken we tegen het einde van de middag Damascus,met 8000 jaar de langst aan een stuk bewoonde stad ter wereld.Van de 19 miljoen Syriers wonen er 6 miljoen in de hoofdstad.Ons hotel ligt in de oude stad.Met ingeklapte spiegels rijden we door de smalle straatjes.We vinden het onbegrijpelijk dat ons reisbureau in dit deel van de stad een hotel heeft gereserveerd.Opeens zien we een keurige deur met prachtig gebeeldhouwde deurposten.Hotel Talisman:5 sterren! Als we binnen zijn valt onze mond open van verbazing.Het hotel is gesitueerd in een meer dan 300 jaar oud patriciershuis dat in schitterend oosterse stijl is gedecoreerd.Twee fraaie binnenplaatsen met prachtige exotische bomen en planten; een ware oase van rust.Te voet verkennen we de stad;we dineren in een sfeervol restaurant en neuzen rond in de soek.Een van de belangrijkste straten van de oude stad is de rechte straat,hier liep ooit de apastel Paulus rond.Zijn bekeringsijver was zo groot dat hij in een mand over de muur de stad moest verlaten om aan de agressie van woedende Joden te ontsnappen.De bekeringsijver van Paulus heeft kennelijk positief uitgewerkt want als we in de christelijke wijk ons haar laten knippen horen we van de overigens christelijke kapper dat in alle vreedzaamheid ca 3 miljoen christenen in Damascus wonen.Wilders zal het wel niet begrijpen;christenen en moslims,die in vrede naast elkaar wonen.We bezoeken de schitterende Omijaden moskee